See, I don't care what do you think.

♫

  - You are not from Manhattan, aren't you?
- No... I'm from Queens. Other world for you, guys.

T I M O T H Y   B R O W N I N G

Pojedyncza smuga światła wpada przez okno czyjegoś pokoju, a po jakimś czasie jej śladem idą kolejne. Słońce powoli i leniwie wznosi się nad horyzont oznajmiając mieszkańcom, że czas wstać bo nastał nowy dzień szykując kolejne wyzwania do wykonania, kolejne historie do napisania. Wiesz jednak, że mało kto decyduje się otworzyć swoje oczy o tak wczesnej porze jaką jest świt, jeśli nie jest zmuszony iść do pracy, czy szkoły. Zastanawiasz się nad tym, bo przecież w wyobrażeniu biedniejszej warstwy społeczeństwa mieszkańcy Upper East Side w wolne dni z łóżka wychodzą dopiero w południe, o ile oczywiście już wrócili z jakiegoś ważnego bankietu, który przeobraził się w szaloną imprezę trwającą czasem nawet kilka dni. W istocie, ani ty, ani nikt z nas nie wiedział czy pokrywa się to z prawdą. Tak jak i nasz Tim, który jak wszyscy wiemy, nigdy się tym nie interesował. Zawsze omijał szerokim łukiem dzielnice pełne snobistycznych dzieciaków z plecakami najnowszej kolekcji projektanta o dziwnym nazwisku bądź butami o szpilce tak wysokiej, że wbrew prawu fizyki jest utrzymanie się na niej w prostej pozycji. Nie, wiemy, że nie był zawistnikiem, który chował się po kątach przeklinając niebiosa, że nie obdarowały go uśmiechem modela pasty do zębów, pieniędzmi Billa Gatesa bądź talentem Freddiego Mercury'ego, trzymał się na uboczu starając nie wyróżniać wśród innych, czasem miałaś wrażenie, że chciałby to zmienić, ale chyba było błędne bo nigdy nie widziałaś go starającego się coś z tym zrobić, prawda? Nieśmiałość to bowiem uciążliwa cecha charakteru Tima, tego już nie wiedziałaś. Wyobraź sobie bowiem ucznia, który zawsze obrywa w szkole, i za którym jeszcze nigdy nie obejrzała się żadna dziewczyna. Zabawne, co? Przed oczami stanął ci obraz panicza Browninga.

Say goodbye to everyone you have ever known
You are not gonna see them ever again
I can't shake this feeling I've got
My dirty hands
Have I been in the wars?
~ The Editors - Smokers Outside The Hospital Doors

----------------------------------------------------------------------------- 

Jako jedno z dzieci średniozamożnych Camilii oraz Josepha nie liczył na to, że rodzice kiedykolwiek zapłacą mu za naukę w bardziej prestiżowych placówkach niż zwyczajne szkoły oferujące średniego poziomu wykształcenie. Nie oczekiwał tego, bowiem jako jedyny z trójki rodzeństwa wiedział, że problemy finansowe trzymają się jego rodziny niezwykle mocno i nie mają zamiaru odejść. Chłopak ten zawsze był odmianą nastolatka, którą niektórzy uważają dziś za wymarłą. Uwielbiał naukę i wszystko co z nią związane, choć pasja ta była dla niego raczej przekleństwem aniżeli wyróżnieniem. Uczył się, albowiem nie posiadał żadnych znajomych, z którymi mógłby robić rzeczy typowe dla wszystkich nastolatków jak chodzenie do kina, włóczenie się po okolicy i śmianie z tak głupich rzeczy, że po kilku minutach sami zapomną dlaczego to wydawało się zabawne. Tmothy zgłębiał tajniki wiedzy z różnych dziedzin zdany zupełnie na siebie i potępiany przez rówieśników naśmiewających się z jego dziwnego hobby. Każdą wolną godzinę swego dnia spędzał w pokoju na dopieszczenie zaawansowanych technologicznie, acz prostych konstrukcyjnie wynalazków własnego projektu. Po prezentacji jednego z nich na targach wiedzy został dostrzeżony przez pewną firmę z siedzibą na Manhattanie i wysłany do Bronx High School of Sience na stypendium, w której przebywa obecnie ostatni rok. Dzięki swojej nieprzeciętnej inteligencji zostaje zapraszany na najznamienitsze bankiety oraz bale organizowane przez wpływowych ludzi, na które zazwyczaj chadza, choć nie czuje się najlepiej w towarzystwie, które z jego światem nie ma nic wspólnego. Jego świat polega bowiem na tym, że po powrocie do domu zdejmuje marynarkę i koszulę, a na ich miejsce zakłada wymiętą bluzę i idzie pojeździć na deskorolce. Wystarczy bowiem zerknąć na odległy kąt sali, nieco dalej niż barek, a dostrzeże się chłopaka o miodowych włosach, które już dawno powinny zostać ostrzyżone, o naturalnie smutnych, brązowych oczach wbitych w podłogę, który ubrany w idealnie gładki, czarny garnitur będzie zastanawiał się „co ja tutaj robię?”. 

Przyglądasz się chłopakowi siedzącemu przy stoliku w kawiarni, do której lubisz zaglądać. Zwykle ty siedzisz w kącie sali popijając ulubione espresso i czytając popołudniową gazetę, tym razem musiałaś obejść się smakiem, gdy w kiosku poinformowali o tym, że nakład wyprzedany, a kelnerka z westchnieniem zapytała czy nie mogłaby podać czegoś innego bo automat się zepsuł. Byłaś poirytowana, bo na dodatek ktoś ośmielił się zająć twój stolik. Im dłużej jednak wpatrywałaś się w nieco nieporadnego młodzieńca, którego mokre od deszczu włosy przylepiały się do czoła twoja złość traciła na sile. Teraz czułaś jedynie dziwne politowanie, którego nie odczuwasz nawet patrząc na staruszki proszące o centa na kawałek chleba. Wszystkich ich wyzywasz od oszustów i idziesz dalej stukocząc swymi czarnymi obcasami o czerwonym spodzie. Dlaczego więc nieznajomy nastolatek sprawił, że lód pokrywający twoje serce nagle stopniał? Nie wiedziałaś, dlatego po prostu patrzyłaś wiedząc, że on tego nie dostrzeże. Zawzięcie bazgrał coś w swym notatniku nie odrywając wzroku od zapisanej czarnym długopisem kartki. Rysuje; przeszło ci przez myśl jednak od razu odrzuciłaś tę wersję widząc jak liczy coś na palcach jednej ręki. To było na swój sposób urocze, tak żałośnie urocze, że miałaś ochotę wstać i się przysiąść. Domyślałaś się jednak, że twój widok może sprawić iż chłopaczek padnie na zawał zanim zdążysz otworzyć usta podkreślone mocno czerwoną szminką. Zuchwale lustrowałaś jego nędzny ubiór, który dziwnym trafem poprawiał jego ogólną aparycję. Granatowa, wkładana przez głowę, bluza z kapturem leżała na siedzeniu obok najwyraźniej schnąc, gdyż dzielnie broniła właściciela przed zmoknięciem. Na sobie miał natomiast szary t-shirt z wizerunkiem komiksowego superbohatera, o którym twój brat potrafił mówić przez calutki dzień, i którego plakaty porozwieszane miał po całym pokoju. Twój brat miał dziewięć lat, natomiast tajemniczy młodzieniec wyglądał na co najmniej szesnaście. Ku swemu zdziwieniu zauważyłaś, że w miejscu, w którym bluzka jest węższa widać zarys naprawdę ładnych mięśni. To zabawne, bo w życiu nie pomyślałabyś, że taki drobny chłopaczek może mieć jakąkolwiek tkankę mięśniową, nawet jeśli byłoby to wbrew naturze. Na nogach miał jeansy, zwykłe, trochę sprane spodnie, które prawdopodobnie nigdy nie wyjdą z mody, a które, jak sama uważasz, są niezwykle seksowne. Buty, które miał na stopach odejmowały mu jednak punkty, które w myślach mu przyznawałaś, a które nieumyślnie zaczęłaś wyskrobywać długopisem na rachunku. Szare, niegdyś chyba białe, adidasy z rozwiązanymi sznurówkami, całe upaćkane w świeżym jeszcze błocie. To można jednak wybaczyć, na dworze naprawdę strasznie się rozpadało, pomyślałaś odruchowo spoglądając w stronę okna. Kolejna błyskawica przeszyła niebo powodując, że przeszedł cię dreszcz, a twoja ręka powędrowała w stronę skroni, które następnie pomasowałaś. Unosząc wzrok by wrócić do obserwacji naturalnych zachowań osobnika płci męskiej ze zdziwieniem spostrzegłaś, że stolik jest pusty, a jedynym dowodem na to, że faktycznie ktoś tam był jest pusta, szklana butelka po Coca-Coli.

Who all need it, who all need it?
You all breathe it, we all need it.
Are you ready for a good time?
Then get ready for the night line!
~ AC/DC - Are You Ready

----------------------------------------------------------------------------- 

Kim jesteś? Potrafisz odpowiedzieć na to pytanie? Pokiwałeś głową, no to słucham, zacznij swoją opowieść pełną łez, humoru, miłości i akcji. Nic z tych rzeczy? To o czym opowiada twoje życie? Jest chyba dość nudne, a przynajmniej jak na mój gust. Przestań się śmiać, Browning, wiem, że w twoich oczach jestem nikim, ale jesteś nastolatkiem, więc łzy, humor, miłość i akcja powinny być na porządku dziennym. Nie samą fizyką się przecież żyje! Przestań patrzeć na mnie tak nierozumnym wzrokiem jakbym próbował dokończyć ci równanie Fermata... Cicho! Wcale nie chciałem, żebyś mi je kończył, to był tylko przykład, jasne? Tak właściwie to co ty robisz po szkole prócz prób detronizowania Einsteina? Hm... Deskorolka, ona bywa niebezpieczna, ale dobrze, że zajmujesz się jakimś sportem. Może jakieś instrumenty? Nie? No trudno. Eh... Nie jesteś za duży na czytanie komiksów? Dobra, ja tak tylko mówię, nie mam nic do spandexu, trykotów czy majtek na wierzchu... Muzyka? Słuchasz ty w ogóle muzyki? Spodziewałem się usłyszeć, że najbardziej lubisz siódmą symfonię Beethovena, ale cieszę się, że wolisz szóstą. Żartuje, żartuje. Rock, metal, świetna sprawa, słuchaj sobie tego chłopcze, o ile nie przejdziesz na satanizm i nie zaczniesz chodzić w koszulkach propagujących zjadanie kotów. A, masz jakieś zwierzęta? Taak, znam ten ból, uczulenie to paskudna rzecz, z którą niczego nie da się zrobić. Chociaż w sumie ty nawet nie lubisz zwierząt, mam rację? Jasne, że ją mam, znam cię lepiej niż wszyscy inni. No właśnie, więc po co te pytania? Kiedyś się pewnie dowiesz, ale muszę zapisać sobie w notesie, że nie lubisz współpracować z innymi i utrudniasz mi robotę. Praca w gazetce szkolnej to nie lada wyzwanie, sam też kiedyś chciałeś to robić, nie pamiętasz? Jasne, dryg do pisania jakoś ci odszedł, lepiej Timmy zajmij się już tą swoją fizyką, albo idź poderwać jakąś dziewczynę bo protony i neutrony nie są najlepszymi partnerami na życie! Tak, wielkie zaskoczenie.

He doesn't look a thing like Jesus
But he talks like a gentlemen
Like you imagined when you were young
When you were young
~ The Killers - When You Were Young

----------------------------------------------------------------------------- 

Imię i Nazwisko: Timothy Browning | Szkoła: Bronx High School of Science

Miejsce Urodzenia: Queens, Nowy Jork | Data: 18 lipca 1994r

Aktualnie: Właściwie to w chwili obecnej nie robi niczego godnego uwagi... Chyba, że do takich rzeczy można zaliczyć przeprowadzkę. Tak, opuszcza rodzinne gniazdko zamierzając na jakiś czas ulokować się w pustym apartamencie bogatego stryja, który powiedział, że z wielką chęcią przyjmie bratanka jako iż nie poszczęściło mu się w życiu i nie doczekał się własnych dzieci, którym mógłby oddać mieszkanie. Tak więc od niedawna Tim kursuje między Queens, Manhattanem, a Bronxem na dodatek szukając pracy co by zarobić trochę grosza i wynieść się z Upper East Side.

----------------------------------------------------------------------------- 

P O W I Ą Z A N I A || I N N E || Z   D Z I E N N I K A

Witam!

Prawdę mówiąc pierwszy raz pisałam tak zawiłą kartę jak ta. Jeśli się w niej pogubicie, nie będę mieć za złe bo sama za bardzo nie wiem co ja właściwie zrobiłam. Na wątki chęć mam zawsze, Tim oczywiście także. Nie gryziemy, ani ja, ani on. Mogę sama zaczynać, ale podrzućcie mi jakiś pomysł na relacje/okoliczności. Lubię dziwne powiązania, także zgodzę się na wszystko o ile w grę nie wchodzi wspólna pasja do zbierania skór zagrożonych gatunków, czy coś w tym guście (tak, śmiejcie się, to był żart...). Nie pomijam celowo, ale jeśli ktoś walnie mi odpowiedź w dwóch zdaniach no to proszę Was, kochani. Jeśli ktoś chce znaleźć się w magicznej zakładce powiązań, pisać, jeśli ktoś chce naskrobać wspólne opowiadanie, pisać. Chcecie wątku? Też pisać! Koniec wywodu. :)