Manhattan Gossip

 Roy Harris

  16 kwietnia 1994r.

Na świat przyszedł jako pierwsze dziecko Catheriny i George'a Harrisów. Nie posiadał żadnego rodzeństwa ani domowych zwierzątek, matka – dość ekscentryczna malarka – nigdy nie miała dla niego czasu, a wiecznie będący w rozjazdach ojciec nawet nie raczył zadzwonić. Pomału więc jego życie zaczęły wypełniać tylko ogromne regały zapełnione po brzegi książkami. Już od najmłodszych lat Roy był nimi zafascynowany i systematycznie sięgał po następne grube tomiszcza. Choć nie rozumiał większości użytych w nich słów i tak pochłaniał cały tekst z prędkością światła, był głodny i żądny wiedzy. Z dnia na dzień coraz bardziej zakochiwał się w pojedynczych zdaniach, zaczął utożsamiać się z bohaterami, a potem ich naśladować.
W wieku dziewięciu lat potrafił wymienić większość angielskich klasyków, których dzieła znał niemalże na pamięć. Rodzice patrzyli na to wszystko z przymrużeniem oka, nie zdając sobie sprawy, że Roy coraz bardziej pogrąża się we własnym świecie fantazji, opartym na literackiej fikcji. W końcu jednak samo czytanie przestało mu wystarczać i młody pan Harris spróbował swoich sił w tworzeniu czegoś podobnego. Nie potrafił jednak opisywać sytuacji, których nie przeżył, więc z lubością sięgał po coraz to ryzykowniejsze substancje. Strach i obawy przed konsekwencjami ustąpiły miejsca adrenalinie i olbrzymiej ciekawości. Roy chciał poznawać świat wszystkim zmysłami, doświadczać go i odczuwać całym sobą. Nie miał już żadnych oporów.

W wieku siedemnastu lat zaczął się fascynować ludzkim umysłem, a jego półki poczęły wypełniać coraz to nowsze książki z zakresu filozofii i psychologii. W myślach pomału zaczynał z nimi wiązać swoją przyszłość – wyszukiwał różne uczelnie i interesujące go kierunki. W tym samym czasie poznał Adele, swoją pierwszą - teoretycznie - wielką miłość. Upośledzony emocjonalnie Roy nie potrafił obdarzyć jej żadnym potężnym uczuciem, nie zdawał sobie sprawy z tego, jaką jej tym samym wyrządza krzywdę. Ubrany w swój egoizm zupełnie na nią nie zważał. Ot, była mu potrzebna by zdobyć kolejne doświadczenie, a gdy już pomogła, trzeba się jej było szybko pozbyć. Bez słowa więc wyszedł z jej życia i nigdy więcej nie wrócił. Razem z rodzicami przeprowadzili się wtedy na Manhattan, zaczął uczęszczać do św. Judy. Po roku nieporozumień, licznych sprzeczek i okropnej stagnacji wyprowadził się z domu, a mimo to dalej korzysta z rodzinnego budżetu wynajmując olbrzymi apartament w jednym z droższych hoteli.

Nie zważa na swoje słownictwo, choć jego zasób jest imponujący. W teorii elokwentny, w praktyce zaś nieco wulgarny i wyszczekany. Przeważnie nie dba o uczucia, własne ani cudze. Jest racjonalistą, kieruje się jedynie tym, co jego mózg uważa za słuszne. Niekiedy ciężko się z nim dogadać, bo dalej ma skłonności do zamykania się w czterech ścianach swojego własnego świata. Z trudnością przychodzi mu obdarowanie zaufaniem jakiegokolwiek człowieka. Z rodziną nie utrzymuje obecnie żadnego kontaktu. Przez swoje zamiłowanie do pisanego słowa skazany na wieczną samotność. Po dziś dzień w jego mieszkaniu i życiu książki mają honorowe miejsce; są wyżej w hierarchii niż ludzie i zwierzęta ze względu na swoją stałość i niezmienność. Jest nieświadomy swojego wyglądu, lekko zakompleksiony i niepozorny. Nie zwraca uwagi na własny ubiór, bo uważa, że są od tego ważniejsze rzeczy. Nie ma zamiaru angażować się w żadne bliższe relacje, nie odczuwa takiej potrzeby, choć wie, że do normalnego funkcjonowania są one niezbędne. Często nieświadomie rani ludzi lecz nie odczuwa przeważnie z tego tytułu żadnych wyrzutów sumienia. Bywa oschły, zimny i ironiczny, ale zdarza się to bardzo sporadycznie. Na ogół Roy wydaje się być dość sympatyczną osobą, jednak jak powszechnie wiadomo, pozory niekiedy bywają mylące...