Love your life

Dziecię to... Nie, w sumie to już nie jest dzieckiem. Ma przecież 22 lata, jest już studentem psychologii, III rok. Nie jest takim małym dzieciakiem. Z mamą i tatą nie mieszka, zostali w Kanadzie, a on znalazł sobie mieszkanko w Greenwich Village. Nie należy do najmajętniejszych, toż to tylko biedny student, więc dorabia sobie jako sprzedawca w sklepie muzycznym. Jakoś trzeba się utrzymać, a rodzice przecież do końca życia nie mogą wysyłać pieniędzy.

W Nowym Jorku jest od trzech lat. Przyjechał tu z małego miasteczka w Kanadzie, aby studiować i poznać trochę innego świata. Spodobało mu się, więc został i ma się bardzo dobrze. Poznał wielu nowych i ciekawych ludzi, zaprzyjaźnił się z nimi i dobrze mu się żyje. 

Tylko dlaczego zaczęłam od końca historii? Upał daje się we znaki. 

Urodził się w kochającej rodzinie. Mama Caroline, pielęgniarka, tata Adam, mechanik samochodowy i jeszcze starsza o trzy lata siostra Claire, o której będzie potem. Mieszkali w małym domku w Cold Lake, w prowincji Alberta. Dobrze im się żyło. Dzieciaki szybko się uczyły, chodziły do szkoły, nie sprawiały problemów. Rosły. Rodzeństwo było jak najlepsi przyjaciele. Mówili sobie wszystko, zwierzali się sobie, nie przeszkadzała im inna płeć oraz różnica wieku. Byli przyjaciółmi. Byli? Tak, bo to przeszłość. Wszystko zmieniło się, gdy Claire miała osiemnaście lat, a Josh piętnaście. Dziewczyna wracała z imprezy do domu, nieco wstawiona, lecz jeszcze kontaktowała. W drodze do domu, napadli ją i gdzieś wywieźli. Jej rodzina zaczęła się denerwować, gdy Claire nie wracała do domu. Poczekali do godziny trzynastej, po czym zadzwonili po policję i zgłosili porwanie. Policja i biura śledcze robiły co w swojej mocy, aby odnaleźć dziewczynę. Niestety, bezskutecznie. Najbardziej załamał się Josh. Stracił swoją przyjaciółkę, swoją ukochaną Claire. I mimo że od zniknięcia siostry minęło już siedem lat, on i cała jego rodzina wierzy, że dziewczyna się odnajdzie, mimo że policja twierdzi, że to niemożliwe. Co tam oni wiedzą... Najważniejsze mieć nadzieję. I podobno nadzieja matką głupich. Najwyraźniej rodzina Grantów jest głupia, lecz pełna miłości, wiary i nadziei. Josh powoli przyzwyczajał się do życia bez siostry, lecz nadal było mu ciężko. W wieku szesnastu lat postanowił, że gdy skończy liceum, wyjedzie z tego miasteczka, w którym wszystko przypominało mu zaginioną siostrę. W tym wieku zrobił sobie również pierwszy tatuaż. Niekoniecznie za zgodą rodziców, ale ważne, że symboliczny. Literę "C" za uchem. Skończył liceum, dostał stypendium, otrzymał też trochę pieniędzy od rodziców i wyjechał. Wyjechał do Nowego Jorku. I resztę już znacie.

Mimo tego, co go w życiu spotkało, Josh często się uśmiecha, żartuje i jest pełen energii i poczucia humoru. Dobrze wie, że Claire nie chciałaby, aby się smucił.  To ułożony chłopak, który zna zasady, lecz często je łamie, bo ma taki kaprys. Nie sprawiał problemów wychowawczych, nigdy, lecz trzeba wiedzieć, że chodzi swoimi ścieżkami, ma własne poglądy i robi to, co chce. Nie toleruje rozkazów, nie lubi być pod czyjąś władzą. Nie, nie buntuje się. Jest po prostu sobą, nie udaje kogoś, kim nie jest. Łączy się to z tym, że Josh jest prawdomówny, szczery do bólu i brzydzi się kłamstwem. Jest też pewny siebie i cholernie bezpośredni. Coś mu się nie podoba, powie to prosto w twarz. Można też powiedzieć, że jest w pewnym sensie samotnikiem. Czasami lubi pobyć sam, ale nie stroni od wypadów ze znajomymi na miasto i tak dalej. Jest nieufny. Trzeba naprawdę blisko go poznać i zaprzyjaźnić się z nim, aby się do niego zbliżyć i wkupić się w jego łaski. Niecierpliwy, ciekawski i wygadany. Czekać nie lubi, wszystko go zawsze interesuje, lubi sobie czasem pogadać na jakieś ciekawe tematy, no bo kto mu zabroni? Czasem bywa opryskliwy, gdy ma gorszy dzień, ale bywa to rzadko. Wtedy zbliżać się do niego tylko z łopatą i siekierą. 

Mierzy 186 centymetrów, waży 67 kilo, więc ma z lekka niedowagę, ale się tym nie przejmuje, bo po co? Nie lubi się obżerać po prostu. Chude z niego chłopię, jest ale pracuje nad swoim bladym ciałem. Oczy ma zielone, włosy ciemnobrązowe.  Co rzuca się w oczy, gdy na niego spojrzycie? Na pewno tatuaże. Na lewej ręce rękaw, na serduszku też coś zobaczycie, na żebrach, za uchem, na palcach, a na prawej ręce tez jakieś pojedyncze. Może i się uzależnił, ale czy to ważne? Nie. W uszach ma kolczyki, które czasem ściąga, czasem nie. W nosie też sobie kiedyś zrobił kółeczko, gdy ma taki kaprys czasem go nosi, a czasem nie. Ubiera się tak, byle mu było wygodnie. To nic, że większość ubrań na nim wisi. Woli to, niż żeby były obcisłe. Nieodłącznym elementem jego ubioru są ukochane Conversy, w różnych kolorach.

Słucha rocka, ale nie pogardzi też innymi gatunkami muzycznymi, jeśli jakaś piosenka wpadnie mu w ucho. Sam grywa czasem na gitarze akustycznej. 

Ma psa, o bardzo twórczym imieniu Mono. 

Jest nałogowym palaczem, alkoholem też nie pogardzi, podobnie jak dobrym skrętem.  

Ma prawo jazdy, lecz z samochodem już gorzej. 

Uwielbia grać w siatkówkę i hokeja na lodzie, jak to na rodowitego Kanadyjczyka przystało. 

Uwielbia czarną i gorzką kawę. 

Biseksualista, trójka w skali Kinseya.

Nienawidzi się obżerać, jeść słodkości i takich tam. Wegetarianin. 

Płynnie mówi po angielsku, francusku i hiszpańsku.

~*~

Podsumowując 

Josh Grant 

urodzony 9 stycznia 1990 roku w Cold Lake, w Kanadzie

Student psychologii na III roku (po wakacjach IV) | Sprzedawca w sklepie muzycznym 

Zamieszkały w kawalerce w Greenwich Village

 SZNURKI 

TWÓRCZOŚĆ 

_________________

Jestem ja. Mordki użyczył Josh Beech. 

 Wątki można zaczynać od razu. Ja pomysł, Ty wątek, ja wątek, Ty pomysł. Ale najlepiej, jakbyście od razu z wątkiem i pomysłem wyjechali, bo ja nie umiem :3 

 Nie jestem na blogu 24/7, nie będę też codziennie. 
Odpisuję jak mi się podoba, czasem pominę specjalnie, ale odpiszę, tak więc dopominajcie się po... Tygodniu?

No, więc pozdrawiam i zapraszam do wątków.