Annie, Annie Fitzgerald.

♣ Annalise Hannah Fitzgerald

♣ Po prostu Annie

♣ Siedemnastolatka

♣ Od września uczennica Constance Billard

♣ W połowie Amerykanka, w połowie Brytyjka

♣ AFILIACJE

♣ H I S T O R I A ♣

    Rodząc się w wpływowej rodzinie od samego początku stawiane są wobec ciebie wymagania. Niektóre bardziej surowe, inne zaś mniej. Uczona jest etykiety, wiesz jak poruszać się wśród ludzi, wiesz jak oczarować ich uśmiechem. Wszędzie chodzisz z wyprostowanymi plecami i głową zadarto wysoko, czubkiem nosa sięgając nieba.
    Poznanie takiego życia dla Annalise nie było możliwe. Dlaczego? Wszystko sprowadza się do związku kobiety i mężczyzny, którzy sobie przeznaczeni, nie mogli porozumieć się w pewnych spornych kwestiach, prowadzących powoli do upadku wielkiej, namiętnej miłości. Ona należała do osób, pochodzących z nizin społecznych - całe życie żyjąca w niewielkiej angielskiej wsi, dopiero na studia wyrwała się do lepszego świata. Gabrielle Stevens, urocza Brytyjka z akcentem, którego nie mogła się pozbyć, poznała w Nowym Jorku, Richarda Fitzgeralda - rozkapryszonego młodzieńca, wywodzącego się z dobrej rodziny, które honor nigdy nie został splamiony.
    Do czasu. Rodzina Fitzgeraldów nie popierała związku Dicka z cudowną Gabi, która może i braki majątkowe nadrabiała wdziękiem i inteligencją, to jednak była poniżej poprzeczki, nad którą wznosili się właśnie oni. Mimo to, Dick, jak nigdy dotąd, walczył o swoją ukochaną. Żyli w siódmym niebie, kiedy Gabrielle wprowadziła się do dużego loftu, będącego nowym nabytkiem przedsiębiorczego Richarda. Nie brali ślubu, nie uważali tego za konieczne - czemu głośno sprzeciwiali się zza oceanu rodzice Gabi. W szczęśliwym związku trwali trzy lata i wtedy też nastąpił przełom, który zaowocował ich rozstaniem.

    Gabrielle oznajmiając ukochanemu, że jest w ciąży, jasno wyraziła swoją opinię na temat świata bogaczy. Świata, w którym nadal nie odnalazła szczęścia, nie licząc Dicka. Richard nie chciał opuszczać Nowego Jorku, swojego spadku, który niedawno odziedziczył po ojcu. W Nowym Jorku był kimś - działaczem giełdowym, właścicielem sieci hotelów i restauracji wysokiej klasy. W ponurej Anglii byłby nikim.
    Nie zatrzymywał jej. Nie utrzymywał z nią kontaktu - zdawać by się mogło, że nie interesował się życiem ukochanej kobiety i nienarodzonego dziecka. Wbrew pozorom, najbardziej na wyjeździe Gabrielle ucierpiała matka Richarda, która polubiła młodą Brytyjkę i nie mogła doczekać się narodzin wnuka. Jej kontakty z jedynym synem ochłodziły się, a ona sama pisała długie i wyczerpujące listy, korespondują z matką Annalise, a potem z nią samą. Richard zaś, rokrocznie, otrzymywał krótką notkę i aktualne zdjęcie Annie - kiedy przyglądał się twarzy swojej córeczki wiedział, że popełnił okropny błąd. Ale jego stopa nigdy nie stanęła w Anglii.
    Dzieciństwo Annalise przepływało w miarę spokojnie - nie wpakowała się w żadne złe towarzystwo, była przykładną uczennicą i zapaloną fanką fotografii. Skromna i wiecznie uśmiechnięta dziewczyna, miała szeroki krąg znajomych, ale niewielką garstkę przyjaciół. W wieku piętnastu lat poznała chłopaka, który skradł jej serce, ale po roku znajomości wyleciał do Stanów Zjednoczonych, zostawiając ją samą, tygodniami wylewającą za nim łzy. Annie poznała wtedy gorzki smak tęsknoty i ból złamanego serca - w tym okresie naoglądała się mnóstwa komedii romantycznych ze szczęśliwym zakończeniem i naczytała się mnóstwa romansów napisanych przez Jane Austen. Nie zwracała też zbytniej uwagi na swoją troskliwą matkę, która z miesiąca na miesiąc robiła się coraz słabsza. W ciągu sześciu miesięcy od wyjazdu chłopaka, Gabrielle przyznała się swojej córce do tego, że jest chora, że nie zostało jej zbyt wiele życia. W tym czasie dziewczyna porzuciła na krótki okres szkołę w całości oddając się rodzicielce, która tak naprawdę była jedyną bliską osobą na Ziemii, która rozumiała ją w całości. Znała jej humorki, wiedziała co oznacza dane spojrzenie bądź mina. Zawsze były tylko we dwie. Stworzone dla siebie. Matka i córka. Dwie przyjaciółki. Dwa serca. Jedna dusza.
    Po śmierci Gabrielle, Annie pozostała bez opieki. Całe swoje życie nosiła nazwisko ojca zgodnie z jego wolą, której matka się nie sprzeciwiała. Według papierów to on był jej prawnym opiekunem, ale to nie on zapukał do skromnego domku, gdzie pomieszkiwała z nią ciotka, blisko sześćdziesięcioletnia stara panna, którą Annalise poznała dopiero na pogrzebie i jak się okazało była jej jedyną rodziną w całej Anglii - na tyle bliską, aby móc sprawować nad nią opiekę.
    Hannah Fitzgerald - babka dziewczyny od strony ojca przyjechała po swoją wnuczkę, wcześniej przemawiając do rozumu upartemu synowi, którym wstrząsnęła wieść o śmierci kobiety, którą nadal darzył uczuciem, mimo tego, że tkwił i nadal tkwi w związku z wiedźmowatą divą. Przygarnął córkę pod swój dach, odstąpił jej jedna z większych sypialni i starając się nawiązać z nią kontakt, coraz bardziej się od niej oddala. Na swoje nieszczęście, Annie przypomina mu strasznie utraconą miłość, może dlatego ich stosunki nie są najlepsze.
    Od dwóch miesięcy z haczykiem, Annalise mieszka w Nowym Jorku. Z wyczekiwaniem czeka na swoje  osiemnaste urodziny, które obchodzi 31 grudnia. Z powodu daty swoich urodzin, do szkoły poszła z dziećmi z rocznika niżej. Częściej, niż w ojcowskim mieszkaniu, którego nazwisko jest niezwykle znane w mieście, bywa w apartamencie babki, która zastępuje jej matkę i która staje się jej przyjaciółką.  Warto też dodać, że Richard jest posiadaczem dwóch mieszkań - apartamentu, w którym obecnie mieszka z córką i loftu, który niegdyś zajmował z matką dziewczyny, jednak Annie jeszcze nigdy tam nie była. Nie ma przyjaciół, rzadko kiedy pozwala sobie na wędrówki po Manhattanie, bojąc się wielkiego miasta i takiej ilości ludzi. Wystraszona, zagubiona, potrzebująca ciepła.
    Po prostu Annie.

♣ C H A R A K T E R ♣

    Mówi się, że należy do tych osób, którym warto poświęcić swój czas. Przynajmniej tak było w Anglii - tutaj, na Manhattanie jest typową, szarą myszką, która boi się wyściubić swój mały nosek poza próg mieszkania. Zawsze była sympatyczną i skorą do pomocy dziewczyną, która miała w zwyczaju oddawać swój ostatni grosz potrzebującym. W starej szkole działała w wielu klubach i na rzecz fundacji charytatywnych, pomagając zbierać pieniądze, ciuchy i wszelkie inne, aktualnie potrzebne rzeczy. Dobra duszyczka? Nie do końca.

    Mogłoby się wydawać, że Annelise to anioł. Blisko, ale warto wiedzieć, że jest aniołem, w którym drzemie diabelska iskra. Annie potrafi pokazać pazur i wykazać się postawą wojownika, drapnąć, ugryźć, a zdeptać. Ktoś tak delikatny, jak ona, przyciąga mnóstwo kłopotów i często pakuje się w niebezpiecznie sytuacje, ale z gracją wychodzi z tego cało. Nie należy do bojaźliwych istotek, które drżą, maszerując ciemną uliczką. Warto wiedzieć, że istnieje jednak parę rzeczy, które wywołują niemal ataki paniki - burza i pająki. Jako dziecko walczyła również z lękiem wysokości, ale teraz nie ma z tym większego problemu.
    Zazwyczaj na jej twarzy gości promienny, łagodny uśmiech, przy którym mienią się jej oczęta. Jednak po śmierci matki - rzadko kiedy opuszcza ją ponury humor i przygnębienie, którego nie może się pozbyć. Czuje się niezwykle samotna, co paradoksalnie odbija się na jej kontaktach z ludźmi - nie ciągnie jej do tłumu, nie szuka na siłę pocieszenia, dobrze wiedząc, że może wypłakać się w ramionach babki. Annie bardzo łatwo doprowadzić do płaczu - płacze ze szczęścia i ze smutku, ze wzruszenia i nawet bez konkretniejszego powodu. Udaje silną, choć taką nie jest - chce być twardą kobietą, jak jej matka, nie potrzebując nikogo innego do szczęścia. Zawsze marzyła o tym, aby być samodzielną istotą - znowu biorąc przykład z Gabrielle - ale nie jest jej to pisane. Często opiera się na opiniach innych i działa pod ich dyktando.
    Gdy jest w dobrym nastroju, potrafi śmiać się godzinami. Humor łatwo poprawiają jej słodycze, dobre filmy lub długie rozmowy z kimś bliskim - niestety, w Ameryce brakuje jej takich osób.

    Jest wielką fanką fotografii. Kiedy tylko może, nosi przy sobie zwykły aparat cyfrowy, nierzadko jednak bierze bardziej profesjonalny sprzęt, którym obdarowuje ją ojciec. W stosunku do Dicka jest nieco oschła, ale powoli przełamuje swój opór i zdarza jej się nawet usiąść obok niego wieczorem i po prostu porozmawiać. Nie wypytuje go o przeszłość, uznając, że to, co powiedziała jej matka jest wystarczającym źródłem wiedzy.
    Artystyczna dusza, chcąc rozwijać się w tym kierunku w przyszłości. Często szkicuje i odpływa w swój własny świat, w którym czuje się kompletnie bezpieczna. Jest niezwykle delikatną i subtelną młodą kobietką, która nie boi się pokazać swojego charakteru. Po ojcu odziedziczyła pewną zgryźliwość, zdarza jej się być wredną, ale to w wyjątkowo kryzysowych sytuacjach. Marzycielka, bujająca w obłokach, kiedy tylko się da. Romantyczka, wierząca w wielką miłość i w rycerza, który przyprawi ją o szybsze bicie serca. Mająca swoje rację, nie przyzwyczajona do luksusu, skromna istotka, która tylko czeka, aż przygarniesz ją pod swoje skrzydła.
    Po prostu Annie.

♣  W Y G L Ą D ♣

    Jak wygląda? Wszyscy mówią, że wykapana z niej mamusia, jedynie oczy miały różne. Kolor tęczówek, Annelise odziedziczyła po ojcu, dlatego też na świat patrzy czystymi, szarymi oczętami, w które można wpatrywać się godzinami. Śliczna? Może i. Dla niektórych. Uważana za przeciętną dziewczynę, może dlatego, że nigdy nie podkreślała swojej urody mocniejszymi kosmetykami, wyuzdanymi ciuchami i śmiesznymi fryzurami.
    Skromna z długimi, jasno brązowymi włosami, które miękko opadają na jej drobne ramiona, tworząc delikatne fale. Nieczęsto zdarza jej się katować je prostownicą, suszarką czy innymi przyrządami, które mogłoby je zniszczyć. Uwielbia swoje włosy za to, że są lekkie i niezwykle miękkie - zupełnie takie, jak miała jej matka. Właściwie to, Anne ma włosy jaśniejsze o jeden czy dwa tony, głównie dlatego, że rodzin a jej ojca to jasnowłosi ludzie.

   Mały nosek i ładnie wykrojone usteczka. Nieco podłużna buźka z wyraźnie zarysowanymi kościami policzkowymi i żuchwą. Małe uszy, których nie zdobi ani jeden kolczyk - podobnie, jak pozostałych części ciała.
   Wzrostu ma niewiele - mierzy przeciętne metr sześćdziesiąt, ale nie dodaje sobie centymetrów butami na wysokim obcasie. Powód? Nie umie się na nich poruszać i czuje się tak, jakby chodziła na szczudłach - a przynajmniej tak jej się wydaje. Może poszczycić się szczupłą, ale nie przeraźliwe chudą sylwetką, przy czym ma strasznie ostający obojczyk i kości przy barkach. Nawet, jeśli chciałaby to zmienić - nic z tym nie zrobi, tym bardziej kościstymi kolanami.
    Ubiera się zwykle swobodnie i luźno. Na pewno nie nadąża nad trendami, które panują na Upper East Side, gdzie teraz mieszka, przez co staje się jeszcze bardziej przeciętna dla tutejszej młodzieży.



[Witam! Ja wiem, że karta średniej jakości, ale będzie ulegać zmianie. Stać mnie na więcej. Jak widać, Annie jest nowa w Nowym Jorku, więc można z nią kombinować jakieś wątki, a także powiązania, które nie mają jednak więcej, niż dwa miesiące. Mam nadzieję, że znajdzie się ktoś chętny, aby z nią porozmawiać. Pozdrawiam! :)]